ungodly, impious, irreligious, sacrilegious, unholy, unrighteous, profane, extremely wicked, flagitious.
ԱՄԲԱՐԻՇՏ կամ ԱՄՊԱՐԻՇՏ. (Լմբ. սղ. ՟Ի՟Է. եւ ՟Լ՟Զ.) հայերէն ստուգաբանէ՝ որպէս անբարի.
Մի՛ համարիր ընդ ամբարիշտս զանձն իմ. անբարի նա՛ է՝ որ գիտէ զբարին, եւ ոչ առնէ։ Ամբարիշտ է՝ որ անմասն է ի բարւոյ, ի հաւատս եւ ի գործս պիղծ։
Բայց որպէս բարեպարիշտն է բարեպաշտ, նոյնպէս եւ ամբարիշտն կամ ամպարիշտն է իբր անպաշտ. այս ինքն պրս. ձայնիս փէրէսթ. զի է յն. ἁσεβής եւ լտ. impius, զայն հաւաստեն այսինքն իբր անկրօն, անօրէն եւ անհաւատ. օտարացեալ յաստուածպաշտութենէ. տինսիզ. քեաֆիր. ֆաճիր. միւնաֆըգ. միւշհիտ. եւ զայս եւս ստուգէ Լմբ. առակ.
Ամբարիշտ է, որ զէութիւն Աստուծոյ անհաւատութեամբ ի կարծիս ձգէ, եւ զդատելն զչարս, եւ զպսակելն զարդարս.
ռմկ. անաստուած եւ անզգամ մարդ, հաւատի օրէնք չիսեպօղ, անիրաւ, չար, չարագործ, անօրէն, մեղաւոր.
Միթէ կորուսանիցե՞ս զարդարն ընդ ամպարշտին։ Երանեալ է այր՝ որ ոչ գնաց ի խորհուրդս ամպարշտաց։ Ուսուցից անօրինաց զճանապարհս քո, եւ ամբարիշտք առ քեզ դարձցին։ Տեղի դատաստանի, եւ անդ ամպարիշտ։ Դատապարտէ արդար հանգուցեալ զամբարիշտս կենդանիս։ Ի կորստական ամբարշտացն փախուցեալ։ Ամբարիշտք, որք զԱստուծոյ մերոյ շնորհսն դարձուցին յանկարգութիւն. եւ այլն։
Յարդարութեան՝ ամբարիշտ։ Արդար դաւանեցայ՝ ամենայն իրօք ամբարիշտս. (Նար. ՟Ի՟Զ. ՟Հ՟Բ։)
ԱՄԲԱՐԻՇՏ. իբր ամբարշտական.
Ժամանակաւ ձգեալ ամբարիշտ սովորութիւնն. (Իմ. ՟Ժ՟Դ. 16։)
Զօրինացն բառնալ զամբարիշտ սովորութիւն. (Պիտ.։)
Ըստ ամբարիշտ հրամանի նորա։ Զամբարիշտ հայհոյութիւնն Մակեդոնի. (Յհ. կթ.։)
Ամբարիշտ մտածութեամբ։ Ամբարի՛շտ բարբառի (բան՝) բերանն այն. (Մագ.։)