s.

accusation, complaint, information, action;
imputation.

s.

Ամբաստանելն, իլն. κατηγορία, ἕγκλημα. acusatio, incusatio. շէքվա. շիքեայէթ. գօվլայըշ. զամզ;
cf. ՉԱՐԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆ, cf. ՍՏԳՏԱՆՔ, cf. ՄԵՂԱԴՐԱՆՔ, cf. ՅԱՆԴԻՄԱՆՈՒԹԻՒՆ։

Որդեակս ունիցի հաւատացեալս, եւ ոչ յանդիմանութիւն անառակութեան։ Ամբաստանեալն տեղի պատասխանւոյ առնուցու վասն ամբաստանութեանն։ Վասն ամենայն ամբաստանութեան հրէից զինէն. եւ այլն։

Ըստ մարգարէին որ զԻսրայէլէ ամբաստանութեան. (Նար.։)

Զամենայն ամբաստանութիւն արկանէին զանօրէնն Վասակաւ. (Եղիշ.։)

Զի մեծապէս յամբաստանութիւն ինքեան զփափաքելին մատուցանիցէ երկիր։ Յամենայն կողմանց հաւաքելով զամբաստանութեանցն բան։ Էառ զինքեամբ զյանդիմանական ամբաստանութեան պարսաւանս. (Պիտ.։)

Անպէտ թարգմանութիւն է դնել ԱՄԲԱՍՏԱՆՈՒԹԻՒՆ իբր ստորոգութիւն՝ ըստ հոմաձայնութեան յն. κατηγορία. categoria, praedicamentum

Այն՝ որ ի բնութեանն ասին ամբաստանութիւնք, տասն միայն ասեն գոլ. նիւթ (այս ինքն գոյացութիւն), որպիսութիւն, քանիութիւն, առինչ, եւ այլն. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ամբաստանութիւն ամբաստանութիւնք
accusatif ամբաստանութիւն ամբաստանութիւնս
génitif ամբաստանութեան ամբաստանութեանց
locatif ամբաստանութեան ամբաստանութիւնս
datif ամբաստանութեան ամբաստանութեանց
ablatif ամբաստանութենէ ամբաստանութեանց
instrumental ամբաստանութեամբ ամբաստանութեամբք