Կռապաշտ, ից

adj. s.

εἱδωλολάτρης idololatra, cultor idoli. որ եւ ԿՌԱՊԱՐԻՇՏ (պարսկական յանգիւ փէրէսթ). Որ պաշտէ զկուռս. պաշտօնեայ դրօշելոց. կռամոլ. դիցապաշտ. դիւապաշտ. հեթանոս.

Մի՛ կռապաշտք լինել։ Կախարդաց, եւ կռապաշտք. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ. 7։ Յայտ. ՟Ի՟Ա. 8։ ՟Ի՟Բ. 15։)

Ոչ հանդուրժեաց բնակել ի մէջ կռապաշտիցն. (Խոր. ՟Բ. 32։)

adj.

ԿՌԱՊԱՇՏ ա. եւ ԿՌԱՊԱՇՏԱԿԱՆ. Սեպհական կռապաշտութեան.

Կործանիչ ելով կռապաշտ տաճարաց. (Անան. եկեղ։)

Զթանձրամած խաւարն կռապաշտականն աղջամղջին նսեմութեան փարատեցեր. (անդ։)