s.

irreverence;
dishonour.

s.

որ ի գրչաց ոմանց գրի եւ ԱՆՊԱՏՈՒԹԻՒՆ. ἁτιμία. ignomina, ignobilitas, dehonestamentum, contumelia. Անպատիւն գոլ. վիճակ անպատիւ. անշքութիւն. անարգութիւն. նուաստութիւն. ցածութիւն. անարգանք. թշնամանք. անպատուելն, եւ իլն. ի թիպարսըզլըգ, հագարէթ, ալչագլըգ, այըպ.

Յանպատուութենէ (կամ յանպատութենէ) ի պատիւ վերաբերեաց. (Յճխ. ՟Դ։)

Տեսեալ զմարդն յայնպիսի անպատուութեան՝ ոչ կարաց անտես առնել. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)

Ընդ կուսութեան զծնունդն, եւ ընդ անպատուութեան՝ եւ որ քան զամենայն պատիւս բարձրագոյն։ Դարձուցեր զերեսս քո, եւ անպատուութեամբ լցաք. (Ածաբ. յայտն. եւ Ածաբ. կարկտ.։)

Անպատուութիւն արհամարհանաց. (Նեղոս.։)

Համբերել նախատանաց եւ անպատուութեանց. (Սարգ. կ. ՟Գ։)

Լցուցանել ի ծնողսն անպատուութիւն. (Պիտ.։)

Արդարն ոչ զրկանս համարի իւր զոմանց անպատուութիւնն. (Լմբ. առակ.։)

Ոչ իմացաւ զպատիւն, գոնեա զանպատուութիւն զգասցի. (Ճ. ՟Ա.։)

Անպատուելն այլոց զմեզ. անարգելն.

Ամենեւին բռնադատեա՛ զբնութիւնդ ի վերակացուին մերոյ պատուական անպատուութիւնն, ի հարկանելն եւ ի սաստելն եւ այլն. (Կլիմաք.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անպատուութիւն անպատուութիւնք
accusatif անպատուութիւն անպատուութիւնս
génitif անպատուութեան անպատուութեանց
locatif անպատուութեան անպատուութիւնս
datif անպատուութեան անպատուութեանց
ablatif անպատուութենէ անպատուութեանց
instrumental անպատուութեամբ անպատուութեամբք