vn.

to be crippled, maimed.

ձ.

μαστίγομαι flagellor. Հաշմ լինել. տանջիլ. հարուածիլ.

Մեծատուն՝ որ հաշմեալ է ի մարմին իւր. (Սիր. ՟Լ. 14. (վրիպակաւ գրի հաշմալ։))

Իբր զապիկար հաշմեալ հերքեցայ. (Նար. ՟Ձ՟Զ։)

Եթէ կին ուրուք հաշմեսցի. (Կանոն.։)