adj. s.

new-student or scholar.

adj.

ՆՈՐՈՒՍ ՆՈՐՈՒՍՈՒՄՆ. νεοδίδακτος recens doctus, qui nuper didicit. Նոր ուսեալ կամ ուսանօղ. նորամարզ. դեռակիրթ. համբակ. նոր սորվօղ.

Եւ միայն արդ եւս ի վախճան ժամանակաց՝ նորուսք դուք եւ նորա ծանք գտայք ճշմարտութեանն. (Թէոդոր. մայրագ.։)

Ոչ է պարտ զհեթանոսաց զնորատունկս եւ զնորուսմունսն առժամայն ածել յեպիսկոպոսութիւն. (Կանոն.։)

Զի նորուսումն եմք հեթանոսք ասեն. (Վրդն. սղ.։)

Իբրեւ զյաւանակ մի անվարժ նորուսումն. (Նախ. գծ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif նորուսումն նորուսմունք
accusatif նորուսումն նորուսմունս
génitif նորուսման նորուսմանց
locatif նորուսման նորուսմունս
datif նորուսման նորուսմանց
ablatif նորուսմանէ նորուսմանց
instrumental նորուսմամբ նորուսմամբք