adj. adv.

Որ ոչն բառնի. զոր չէ մարթ ի բաց առնուլ. անկողոպտելի.

Ընտրեա՛ զբարիոք բաժինն զանբառնալին. (Խոսր. պտրգ.։)

Զզօրութիւնն Աստուծոյ՝ որ միացաւ ի սմա, նշանակէ անբառնալի գոլ. (Շ. բարձր.։)

Զոր ունիմ՝ ի՛նձ ունիմ, զբանս եւ զիմաստութիւնս, եւ ունեցայց անբառնալի. (Ոսկիփոր.։)