s.

ԽԱԾԱՆՈՂՈՒԹԻՒՆ ԽԱԾԱՆՈՒՄՆ. δῆγμα morsus. Խածանելն, եւ կծանելն.

Հաշտութիւն, ի թշնամութեան. անոխութիւն ի խածանողութեան. (Նար. ՟Լ՟Ա։)

Զի զօձիցն ապականեսցէ զխածանմունս. (Պրպմ. ՟Ժ՟Ե։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խածանումն խածանմունք
accusatif խածանումն խածանմունս
génitif խածանման խածանմանց
locatif խածանման խածանմունս
datif խածանման խածանմանց
ablatif խածանմանէ խածանմանց
instrumental խածանմամբ խածանմամբք