nose;
— կենդանեաց, snout, muzzle;
մեծ, փոքր, սրածայր, շրջեալ, տափակ —, a large, big or bottle, little, pointed, turned up, snub or fiat nose;
զ—ս, ի վեր տանել, to turn up the nose, to look scornful, haughty;
այսրէն ընդ ս-ն դառնալ, to get into the nose, to go the wrong way in swallowing.
μυκτήρ, ῤίν naris, -re. Նոյն եւ ռմկ։ Ունչք. ռընզունք. ծայր հոտոտելեաց. մանաւանդ Ցռուկ կենդանեաց.
Արկից կարթ ի քիթս քո։ Եթէ կապիցե՞ս անուր ի քիթս նորա։ Իբրեւ գինդ ոսկի ի քիթ խոզի. (՟Դ. Թագ. ՟Ժ՟Թ. 28։ Յոբ. խ. 21։ Առակ. ՟Ժ՟Ա. 22։)
Դնել փող եղեգան ի քիթս նորա. (Ագաթ.։)
Ոմանց քացախ եւ մանանիխ արկանէին ընդ քիթսն. (Եփր. վկ. արեւ.։)
Զսոյն յուստիանոս թշնամանեալ մեծամեծացն յունաց, եւ կտրել զքիթն՝ աքսորեցին. (Ղեւոնդ.։) զաղտեղի շնացելոյն զքիթն հատանեն. Մխ. դտ. ուր եւ ստէպ դնի՝ հատանել զռնգունս։
Մի՛ ոք աստ ինչ մեծատուն հպարտասցի, եւ զքիթս ի վեր տանիցի (յն. զյօնս վերաձգեսցէ). (Ոսկ. մ. ՟Ա. 17։)
Զտեղի շնչառու քթացն. (Կաղանկտ.։)
Ելանէր ծուխ ի քթաց եւ յակընջաց եւ ի բերանոյ նոցա. (Հ. կիլիկ.։)
Մինչեւ այսրէն ասէ, ընդ քիթս ձեր դարձցին. (Եփր. թուոց.։)