vn.

to speak first;
to open the proceedings;
to make a preface or introduction;
to give as a specimen.

չ. ն.

προλογίζω primus verba facio, praeloquor. Յառաջաբան լինել. յառաջել ի բանս. կանխել ի խօսել. առաջին խօսօղ լինել.

Եթէ յառաջաբանեալ էր (մեղայիւ) քան զտեառնն յանդիմանելն, արժանի էր լեալ մարդասիրութեան։ Մի՛ յամեր, մինչեւ դատախազն քո յառաջաբանէ։ Կարկեա՛ յառաջաբանելով՝ զնորա լեզուն. (Մաշկ.։)

Մովսէս զԱհարոն ունէր յառաջաբանօղ. (Կլիմաք.։)

Եւ προοιμιάζομαι praefationem dico, prooemium edo. Յառաջաբանութիւն առնել. կանխաբանել. սկսանիլ խօսել. նմանութեամբ՝ Տալ զնախկին նշանակս.

Ոտնհարութեամբ այսպէս սկսաւ յառաջաբանել։ Սկսաւ ասել յառաջաբանելով. (Իսիւք.։)

Զյարութեան յառաջաբանէ զօրութիւն. (Նիւս. կազմ.։)

Թզենի եւ այգի զիւրեանց զլինելոյ փափկութիւնսն երեւելեօքն յառաջաբանեն. (Նիւս. երգ.։)